ne istiyorum ben?

hep şikayet ederdim yazlar daha kısa, kışlar daha uzun sürüyor diye ama şimdi böyle olmaması gerektiğini çok iyi anladım.
geçenlerde bir gün gündüzün sıcağında akşama kadar çarşı pazar dolandıktan sonra akşam olduğunda havanın serinlemesiyle kollarımız üşüyünce “ne zaman tam olarak sıcak olacak da hiç üşümeyeceğiz?” diye şikayet ettik ve paşa paşa evlerimizin yolunun tuttuk. ondan sonra düşünmeye başladım, kış olmasaydı bizim halimiz ne olurdu kim bilir? hava soğuk, yağmurlu veya karlı olunca bizler mecburen evlerimize tıkılıyor, sıkılıp da uğraşacak pek bir iş bulamayınca öğrenciysek dersimize, çalışıyorsak işlerimize dönüyoruz. halbuki havalar güzel olsa, kendimizi dışarı atmak, hareketli parçalar dinleyip coşmak, konserden konsere koşmak, parkları kafeleri doldurmak isteyecek ama sorumluluk sahibi insanlar olduğumuzdan ya istemeye istemeye işimize dönecek ve aklımız başka şeylerde olduğu için onları yarım yamalak yapacaktık ya da boş ver deyip çekici davete uyacak, çoğu şeyi aksatacaktık. sonrasını düşünmek bile istemiyorum.
işte bu aralar tam da böyleyim ben. sabahları hamakta sallanarak kitap okumak, öğlen sıcağında film izleyip şekerleme yapmak, bol bol dondurma yeyip soğuk kolaları mideme indirmek, ikindiden sonra da sıfır kol t-shirt’ümü, şortumu ve sandaletlerimi giyip saatin kaç olduğuna dikkat etmeksizin sokaklarla arkadaş olmak istiyorum.
neyse ki yaz daha yeni geldi ve her şeyin bitmesine az kaldı. iyi ki yazlar daha kısa, baharlar daha uzun sürüyor.
İyi ki.