Kendi kendime söylüyordum;şu ÖSS bir geçsin,artık bu kadar kahve içmeyeceğim diye.Baştan aşağı yalan!Evet,biliyorum,hep stresten içiyordum bu kadar kahveyi,üzerimdeki ağır yükü biraz olsun unutup keyif yapmak istiyordum,bana sıkıntılarımı unutturuyordu.İşi o kadar abartmıştım ki bir sabah deneme sınavı varsa,denemeden sonra eve gelip soruları kontrol ederken içeceğim kahveyi ve onun keyfini hayal ediyordum.Bazen sınav esnasında aklıma gelir ve sınavdan çıkıp kahve içmek için eve gitmek ister ama bu arzumu bastırırdım.Bazen de arkadaşlarımla topluca gelir,birlikte keyif yapardık.Gariptir,hala anlamıyorum ama çok zevk alırdım bunu yapmaktan.Sonuçta ÖSS bitti ve ben o tattığım zevki artık yaşamıyorum ama hala çok kahve içiyorum.İçimde bir burukluk var bu yüzden;o zevki yeniden tadamamaktan dolayı.Şimdi yine masamda kahvem var,içiyor,Number One fm'i dinliyor ve yazıyorum.Artık eve kahve beyazlatıcısı aldırmıyorum,çünkü daha fazla içiyorum.İyi ki şu tek içimlik kahveler var.Acaba ben üniversiteye gittiğimde de bu kadar içebilir miyim?Bütün gün okulun içinde koşturacağım kesin;kantin diye bir şey var,eh bir de arkadaşlar olnca kimse tutamaz beni. Sanırım kahve içmekten hiçbir zaman vazgeçemeyeceğim.