haftanın ilk günü pazar olsun

bu da nereden çıktı şimdi demeyin, dinleyin ve anlayın.
hafta sonlarının ne kadar yavaş ve sıkıcı, hafta içlerinin de tam tersi ne kadar çabuk ve dolu geçtiğini sadece ben değil herkes biliyor elbet. pazartesi bir başlamaya görsün, hoop diye cuma geliyor, ne zaman geldin sen, ne zaman geçtin de bittin demeye kalmıyor, o gün geldiğinde anlıyorsunuz her şeyi. aa hafta sonu gelmiş, ne yapsak ne etsek acaba diye kara kara düşüne düşüne tekrar pazartesiyi getiriyorsunuz ve hoop yine bir bakmışsınız cuma oluvermiş. eh ne oldu şimdi diye yine kara kara düşünürken haftalar aylar yıllar geçip gidiyor da haberiniz bile olmuyor.
artık mühim bir tarihi beklediğimiz zaman gün saymıyor, pazartesinin gelmesini bekliyoruz biz, o gün geldiğinde de “bugün pazartesi, hafta bitmiştir millet, hayırlı olsun!” diyoruz. çünkü pazartesi gelmişse bir sonrakine ramak kalmıştır,biliyoruz.
ama bu işe bir çözüm bulmak gerek. zamanın yavaş geçmesini istiyor, anı yaşamak istiyorsak olaya el koymanın zamanı gelmiş de geçiyor bile. ( zamanın hızlı geçmesini istiyorsanız bu hikayeyi harfiyen uygulayınız, neticesi çok hoşunuza gidecektir, garanti veriyoruz.)
bizce haftanın ilk günü “pazar” olmalı. resmen öyle olmasa bile biz kendi resmiyetimize dökeriz, kimse de karışamaz. böyle düşününce hafta hemencecik bitmiyor, çünkü bitmesi gereken uzun mu uzun bir pazarımız var.
baksanıza İngilizler bizden önce fark etmiş olmalılar ki durumu, haftanın ilk gününü pazar ilan etmişler. ama bizim öncelikle halletmemiz gereken pek mühim meselelerimiz olduğundan bunlarla uğraşamayız tabii, o da ayrı bir hikaye.