yol

çektiğim en güzel fotoğraflardan biri olarak addediyorum bunu. karla kaplı ıssız bir yol, beyaz bulutlar ve o bulutların arasından yarılmış ufkun eşsiz güzelliği.

bugün yoğun yağan kara soğuk bir rüzgar da eşlik ediyordu. öyle ki yürümek çok zordu. savrulan karlardan önüme bakamıyordum. yüzüm buz gibi, ayaklarım kara batmış... taze yağan karın altında önceki donmuş kar olunca, hele de buzlaşmışsa gelin görün siz çabamı. henüz düşmedim ama tehlikeli durumlar düşmeden de hasıl olabiliyor, bir yerlerim incinecek diye korkuyorum. dün karşıki tepeye tırmanma girişiminde bulundum ama yarısına vardım varmadım ki geri dönmek zorunda kaldım. boğazım dondu, uyuştu, karda tırmanmak beni feci yordu. kendimi eve zor attım.

kar ilaç gibi. bazen zihnim yoruluyor ya da gözlerim ağrıyor. hemen dışarı çıkıyorum, soğuk ve tertemiz kar havası öyle iyi geliyor ki anlatamam. derin derin içime çekiyorum bu havayı, nerede bulabilirim ki başka. bir de tertemiz karı alıp yüzümü ova ova yıkıyorum, tamamdır. ne hastalığı,vız gelir bu havada.

beyazdan başka bir şey olmayan bu yaylada, oturup bu tertemiz havada dinlemek sesizliği...harika.