neden insanların iyiliklerini düşünmekten ziyade yaptığı yanlışları hep ön plana çıkarır, karşımızdaki insanı hatasıyla yargılar, bütün iyiliklerini bir kalemde zihimizden sileriz? bugünlerde çok soruyorum bu soruyu kendime. bu hatayı sıklıkla yaptığımı fark ettim ve bunu aşmanın yollarını arıyorum hep içimde. halbuki hatasız insan olamaz, bu bizim doğamızda olan bir şey.insanları hatalarıyla da kabullenmek gerek, yoksa hem kendimize hem karşımızdakine zarar veririz. hata yapmışsa bir insan, onu acımasızca yargılamak hakkımız değil. belki birçok iyi yanını düşünüp affetmek, önemsememek gerek.
hep bunu düşünüyorum bugünlerde. en sevdiğim insanların küçücük hatalarını ne kadar da büyütüyormuşum meğer. ummadığım insanların küçücük hataları içimde nasıl da acımasız bir his oluşturuyor ki o hatadan başka hiçbir şeyi gözüm görmüyor. bunu aşmaya çalışıyor, o hissi bastırmaya çabalıyorum.
hep bunu düşünüyorum bugünlerde. en sevdiğim insanların küçücük hatalarını ne kadar da büyütüyormuşum meğer. ummadığım insanların küçücük hataları içimde nasıl da acımasız bir his oluşturuyor ki o hatadan başka hiçbir şeyi gözüm görmüyor. bunu aşmaya çalışıyor, o hissi bastırmaya çabalıyorum.
bugünlerde öğrendiğim en önemli şey bu olsa gerek.
5 yorum:
Hatasız insan olmaz, doğru...
Ama bir de şu var. Hatayı düzeltmek için bir çaba harcanmıyorsa işte o zaman büyük bir sorun var demektir!
Eğer insanların kusurları onların gelişimi içinse bir kez söylenmeli kusurlu olan kişiye diye düşünüyorum.Bu kusur bulmak olmaz aksine o kişiyi düşündüğünü gösterir.
Ancak çıkarlarına uymayan her durumu eleştiriyorsa ve kusur buluyorsa insan o zaman eksikliği kişi kendinde aramalıdır.
Erdemli olmak kolay olsa hayat toz pemde olurdu.
Bu yazında gelişim gösterdiğini,insanlara kendi değerlerinle baktığını gördüm.Ama at gözlüklerini çıkarmaya başlamışsın ve görüşünün önünde ki sis aralanmaya başlamış.
Bu özeleşirileri insan kendine daha sık yapmalı diye düşünüyorum.
Ben dost olarak gördüğüm insanlara zaman zaman bende gördükleri kusurları,eksiklikleri sorarak dostlarımın içinde birikenleri boşaltıp rahatlatırım ve kendime ders çıkarırım.
Eğer eleştiriler hep aynıysa o zaman ben değişirim.Bunları sorduğum insanlara da hiç bir zaman darılmam,kırılmam
Eleştirileri olumlu karşılayıp kendini geliştirmekte bir beceridir.
Ortada bir beceri varsa övgüyü hak eder.
Senin bu kişisel öz eleştirinden dolayı tebrik ederim.Bu zamanda kendi kusurlarını bilip geliştiren kaç insan var bu hayatta.
yazı çok güzeldi... yapmaya çalışıyorum affetmek unutmak en güzeli, insanları iyilikleriyle bilip hatırlamak da çok güzel ve huzur verici fakat o durumda da öyle şeyler yaşanabiliyor ki insan dumura uğruyor... herkesi kendi gibi biliyor insan bir nevi pollyanna modunda yaşayıp giderken güvendiği insanlardan aldığı darbe daha acıtıcı olabiliyor... Umardan tıklayarak gelenlerdenim... İvriz'e bir kez gitmiştim, hala cennet denilince ilk aklıma gelen hayalimde canlandırdığım yerdir o su kaynağı ve havuzun bulunduğu yer, hatta bir de keçi sevmiştim korkmadan ilk kez :) ve hatta 7 aylık da hamileydim :) hatırladıkça gülümserim İvriz'i...selamlar
koray,işte o hakikaten bir sorun ve ben sevdiğim insanlara hatalarını söylediğimde yine düzeltmediklerinde bu sefer iyi yanlarını görmek için çabalamaya başladım.
umar,çok teşekkür ederim bütün anlattıklarınızı dikkatle okudum.
zrpndt,hoşgeldin:) dediklerine katılıyorum,herkesi kendimiz gibi göremeyiz,bizim düşündüğümüzü bir başkası düşünemeyebiliyor sonuçta.insanlardan beklentilerimiizi azaltmalıyız galiba.ben ivriz e hiç gitmedim ama bir gün gitmeyi çok istiyorum:)
aaa cidden mi ben de sandım ki orada yaşıyorsunuz :) Cidden çok güzel bir yer... büyülü gibi sanki... özellikle ilkbaharda gitmenizi öneririm
Yorum Gönder