halim vaktim

bazen kendimi bir roman kahramanı gibi hissettiğim oluyor.sanki ben bir romanın içindeymişim de bütün hayatımın baş kahramanıymışım gibi. bazen de düşüncelerim bir romanın diline dönüşüveriyor,bir hayat romanda nasıl anlatılırsa,nasıl bir dil kullanılırsa ben de aynı şekilde düşünüveriyorum.hoşuma gidiyor bu,hem de çok.hayal etmek bir yana,roman gibi düşündüğümü fark edince bir garip oluyorum.
kitaplara dadandım yine bu aralar.çoğunlukla da bahçede okuyorum yine.bir de üç kedi bana her zaman eşlik ediyor.ben okurken onlar ayaklarıma dolanıyor,sonra usanıp oturuyorlar,bir süre sonra uyuklamaya başlıyorlar,bazen de oyun oynuyorlar ama hep yanımdalar.bahçede gezinirken bile sürekli peşimdeler.havalar da gayet güzel;sıcaktı, şuydu falan şikayetim yok.