Pazartesi, Mayıs 18, 2009

sıddık

arkadaşımız bir gün bizim fakirhaneye küçük kardeşi Sıddık' ı getirir. sıddık afet mi afet, fırlama mı fırlama bir zamane çocuğudur. hayatı evde cartoon network'u izlemek, bilgisayarda oyun oynamakla geçen; sokağa çıkıp da bizim çocukluğumuz gibi saklambaç, kovalamaca,körebe,futbol vs. oynayıp oynamadığını bilmediğim bir çocuktur o.
evde kıyametleri koparır sıddık,bağırır çağırır çığlıklar atar;ben tırnaklarımı yerim komşular şikayete gelecek diye. sonra görür ki evde üç tane laptop var, gözleri parlar ufaklığın. önce birinden ister:
-musa abi, seni çok seviyorum.
-sağol canım benim.
-bilgisayarını açabilir miyiiiiiiiimmm??
sonuç olumsuz. sıra bende ama bu sefer başka bir taktik:
-murat abi,bilgisayarın çok güzelmiş.
-sağol canım.
-açabilir miyiiiiiimmmm??
-olmaz.
o akşam amacına bir türlü ulaşamaz.ertesi gün olur. sabah uyanırız ki sıddık çoktan kalkmış bile. bilgisayarlardan iki tanesi küçük odada açık vaziyette,ama şifreye takılmış. musa abisinin geldiğini gören sıddık hemen mutfağa kaçar,hiç haberi yokmuş gibi koridorda karşısına çıkıp:
-günaydın Musa abiiiii!
-günaydın Sıddık, laptopları kim açmış?
-bilmem!!! (bak seeen!)
kahvaltıda sıddık bize bilgisayarda oynadığı yüzüklerin efendisi oyununda bilmem kimi neyle nasıl öldürdüğünü anlatıp kudurur,şaklabanlık yapar.aklımıza gelir sorarız:
-sıddık atatürk kim biliyor musun,nasıl biriydi o?
-iyi biriydi.
-başka?
-atatürk yoktu düşman çoktu,atatürk geldi düşmanı yendi. (anaokulunda öğrendiği iki mısra)
-peki Atatürk mü yoksa yüzüklerin efendisi mi?
-yüzüklerin efendisiiiiiii!!!

bir fırtınaydı gelir geçer,sıddık gider evineee. ertesi sabah bir şey fark edilir,tuvaletteki fırça ortadan kaybolmuştur. ne oldu nerede derken sıddık akla gelir, fırça deliğe sokulmuştur,kapak olduğundan görememişizdir. fırçayı çıkarma hikayesini hiç anlatmasak?
karar alınır,sıddık bir zorunluluk olmadıkça bir daha eve alınmayacaktır.
bu hikaye de mutlu sonla mı bitti bilinmez.

1 yorum:

Aymen dedi ki...

çocuklar gittikleri yerde bile bilgisayara yapışmadan edemiyorlar ne fena bir zamandayız.