bir şehri anlamak

bu haftasonu yine Antakya'ya kaçtım.İskenderun sahilinde giderken pencereden dışarı baktığımda hilalden biraz daha büyük haldeki ayın, denizin biraz üstünde ışıldadığını gördüm;harika bir manzaraydı.
dün öğlen dışarı çıktığımda sokaklarda yürürken kendimi ne kadar mutlu hissediyordum.etrafa doyasıya bakıyor,insanların yüzünü daha samimi buluyordum.biliyordum bu şehri,tanıyordum her köşesini.eski Saray caddesine girdiğimde daha bir farkına vardım yaşadığım şehrin büyüleyiciliğini.buraları özlüyordum ama özlediğim için mutlu olduğumun farkına vardım.çünkü böyle olunca farkına varıyorsun sahip olduğun güzelliklerin.her gün robot gibi gidip gelmek yerine bu sokaklardan,her şeyin bilinciyle atıyorsun adımlarını.ama yine de kalası geliyor insanın.
büyük şehirleri bu yüzden sevmiyorum.tanımadığın onca yüz her gün etrafında dolaşıyor ve kim olduklarını bilmiyorsun.ama küçük bir şehirdeysen neyin nerde olduğunu biliyorsun,sokağa çıktığında birisiyle illaki karşılaşabiliyor ve belki bir saate varan sohbetler edebiliyorsun ayaküstü.
tıpkı Bedri Rahmi Eyüpoğlu'nun dediği gibi:
Sana büyük şehirlerden bahsedeceğim,/En büyük camiler orda kurulur/En küçük mezarlar orda kazılır/En kara yazılar orda dizilir/Yüksek minarelerde selâ verilir/Civar hanelerde zina edilir./Büyük şehirlerde yalan söylenir tosunum./Halbuki küçük köylerin/Mezarlığı bile yoktur./
Büyük şehirlere bağlanma Mehmedim./Öyle bir şehre yerleş ki/Küçük fakat bizim olsun/Sokaklarında tanımadığın yüz/Ensesine şamar atamayacağın kimse dolaşmasın/Her ağacına elin/Her karış toprağına terin değsin/Ve kuytu evlerin birinde/Senden habersiz ölenler olmasın.

Türker Alkan'ın yazısı
Hakkı Devrim'in yazısı