bilmece

sizce bu iki kedi aynı kedi mi yoksa farklı mı? ben emin değilim ama çok güzel esnediğini söyleyebilirim.

kediler ve sıcak havalar

kediciklerimin resmini koyayım dedim,photo editor ortalarda yok;neyse düzenlemeden halledeyim dedim bu sefer de blogger sapıttı.

zaten hava da sıcak ve herkes bu muhabbeti yapmaktan bıkmışken ben hiç bahsetmesem dedim ama aklıma hep takılan ve beni rahatsız eden bir şey yok değil. sıcaklar iyi hoş da korkutuyor beni,içim huzursuz bugünlerde,ne olacak gelecekte deyip deyip duruyorum;resmen karadenize gitme planları bile yapmaya başladım ne kadar ciddi olmasa da. zaten akşama kadar boğuşuyorum sıcakla,meteorolojinin sayfasını kurcalıyorum sürekli ne zaman gelecek bu serinlik diye. abartı sıcaklar gitti de bunaltıcı olanları bu sene erken uğradı gibi bizim diyarlara. malum burada haziran ayı eylül ayından daha serin geçer normalde.nitekim bir hafta önce akşam dışarıda kollarımız üşüyordu,kıymetini bilemedik.

akşamları iple çekiyorum zaten,kendimi sokaklara atmak için. ama içim hep huzursuz,gelecek dünya kaygısı yüzünden. bir hayalim var çok istediğim bir hayal,bir şekilde gerçekleştirmeyi arzuladığım hep. o da ülkemizin dört bir yanını ağaçlandırmak.bir de politikacılara bir şekilde sesimi duyurup şu güzel ülkemde nüfus planlaması yapılmasını sağlamak. hatta şimdiden televizyonlar aracılığıyla bir şekilde bu arzumu duyurmak istiyorum,umarım yapacağım,olmasa bile sesimi duyurmuş içimi şimdilik rahatlatmış olurum.

kedilerimle başladım onlarla bitireyim.hallerini görmeniz lazım,kendilerini oradan oraya atıyorlar bir damla serinlik için.genellikle de betonlara seriliyorlar boylu boyuna.yakalayabilirsem çekmeliyim bir foto.

ağıt

özgür arkadaşımızın çağrısı üzerine bu önemli videoyu izlemenizi istiyoruz.umarım birlik ve beraberliğimiz hiçbir zaman bozulmaz.

tatil,yaz akşamları,dostlar,kitaplar

iple çektiğim tatil günlerine nihayet kavuşabildim. pazar gününden beri sokakları arşın arşın turladım arkadaşlarımla.kafamı mümkün olduğunca dağıttım,muhabbetten başka hiç bir şey düşünmemeye ve gülüp eğlenmeye devam ettim.hatta o kadar rahatlamıştım ki,sokaktaki hiç tanımadığım küçük çocukların yanaklarını bile sıktım,içimden geliyordu.arkadaşlarımla buluşmaya,yeni gelenlerle hasret gidermeye devam ettim. güzel bir mekanda otumuş beş altı kişi muhabbet ederken bir ara lavaboya gittim,geri döndüğümde masada en az on kişi vardı,birden hayretlerim şaştı,çok hoşuma gitti.en çok özlediğim şey ise yaz akşamlarıymış,gecenin on birinde özgürce ve rahat bir şekilde sokakları turlamak, en çok gelmesini istediğim şeylerden biriydi. hava başlarda serindi ama dünden beri bir sıcaktır başladı Antakya'da. dün öğlen arkadaşımla buluşmak için çarşıya indiğimde ne kadar bunaltıcı olduğunu fark ettim havanın.
kitaplarıma da kavuştum tabii ki.dün ilk defa sabah kitabımı elime aldım ve bahçemde her zaman okuduğum köşeme kuruldum.böylesine rahat kitap okumak gibisi yok herhalde.yalnız bir eksik var,önemli bir eksik,o da kedim.ben her sabah kahvaltı masasından kalkıp çayımla birlikte okumaya,bahçedeki divanıma kurulmaya giderken beni hiç bir zaman yalnız bırakmayan ve divanın yanındaki ağaca çıkıp hemen yanıbaşıma kurulan ve ben kalkana kadar oradan kalkmayıp bana eşlik eden kedim yoktu malesef. ama bahçemizde üç yeni kedicik daha var,onlardan birini alıştırmayı düşünmüyor değilim.
uzun bir tatil beni bekliyor,bir çok planlarım var bu yaz için.ancak önce kendimi toparlamalıyım,kendime iyice gelmeliyim.kendimi boşlukta,düzeni bozulmuş gibi hissediyorum. yazdan sonra nerede olacağım belli değil şu anda.Ankara'ya veda edebilirim,içimden bir ses veda edeceğimi söylüyor,bilmiyorum.ancak belli de olmaz,hiç bir şey kesin değil,hangi şartlar uygunsa oraya gitme durumum var.
şimdi bunları düşünmenin sırası değil sanırım,biz uzun tatili düşünelim,değil mi?