soğuk havalar, sıcak duygular

Geçen kışı hatırlıyorum da, ne kadar soğuk olmuştu. Sabah saatlerinde Antakya’dan Ankara’ya giderken Gölbaşı’na vardığımızda otobüsün termometresi -15 gibi bir rakamı gösteriyordu.Otogara geldik, hava merkezde daha sıcaktı: sadece -9 derececik! Sabah saatin yedi buçuğu, metroya binip Kurtuluş’ ta indim, Ankaralılar işine, okuluna gidiyordu yavaş yavaş. Bense sığınacak sıcak bir yuva istercesine inliyordum. Öyle ki buzda kayıp düşmemek için önüme bakıp dikkat mi edeyim, yoksa kurşun gibi yüzümü delen soğuğa karşı yaşaran gözlerimi mi sileyim! Ankaralılar bilir, Kıbrıs Caddesi yokuştur bir de, bu yüzden iki kat dikkat ister orayı tırmanmak. Eve kendimi zor attım, arkadaş da sağolsun, sözde erken kalkıp bana kahvaltı hazırlayacak. Kapıyı çaldım ki uykulu gözlerle karşımda, türlü özürler dilerken ben içeri girdim, ellerimi peteklere yapıştırdım. Ardından güzel mi güzel bir kahvaltı, sıcacık çay. Bu arada dışarıda da kar başlamıştı. O kahvaltıyı hala unutamıyorum, tadı çok başkaydı.
O gün sürekli kar yağmıştı ama ertesi günü hava açtı. Tabii bu daha soğuk olacağı anlamına geliyordu. Pencerenin yanında unuttuğum beremin üstü buz tutmuştu, odanın içindeki bere de donmuşsa ne kadar soğuk olduğu gayet açıktı, hayret etmiştik. Okuldan gelirken Kıbrıs Caddesi’ ne saptık, hava buz. “hadi yazı hatırlatacak şarkılar söyleyelim.” dedim arkadaşıma, başladık düşünmeye. Aklıma geldi bir tanesi: Bodrum, Çeşme, Kaş; aşk, aşk, aşk… başladık söylemeye. Az da olsa içimizi ısıttı şarkı, iyi geldi.
Şimdi düşünüyorum da, soğuk da olsa, sıcak da olsa, önemli olan her anın tadına varabilmek. Ne kadar da hoş günlermiş aslında, insan geçip gidince anlıyor kıymetini. Madem öyle, şikayet etmemek gerek soğuktu, sıcaktı diye. Bunlar hayatın küçük cilveleri aslında, şikayet edersin ama şikayetin içinde bile bir haz gizlidir, şikayet etmek hoşuna gider bu anlamda.
Kalpler sıcak olsun,duygular samimi olsun yeter, her türlü soğuk vız gelir.