mutluluk...

mutluluk...

sabah uyandığında ışığı görmektir. ışık umuttur. umut etmek de mutluluktur.

mutluluk...

temiz havayı içine çekmektir. güneşin batışını izlemektir, ya da doğuşunu. hayat seni hayal kırıklığına uğratsa da karanlığın ardından aydınlığın da olduğunu bilmek ve ona göre yaşamaktır.

mutluluk...

sonbaharda düşen bir yaprağın ayaklarının altında ezilirkenki çıtırtısını duymaktır; ya da savurmaktır dört bir yana hepsini. baharda yeniden açacaktır hepsi en güzel, en taze haliyle. her yıl daha bir güzel doğacaktır, onun hayattaki tek amacıdır bu. tıpkı bizim düşlerimiz gibi. yaprağın hikayesi bizim hikayemizdir aslında, yıkılan hayallerimizin yerine daha güzelini kurmak gibi.

mutluluk...

yeni doğan bir çocuğun ağlayışını duymaktır. ağlayışı mutluluğun ifadesidir aslında. gülmeyi beceremediği için ağlar, karanlıktan kurtuluşunun, ışığı görüşünün kutlamasıdır o feryat. bizim hayatımız da karanlıklarla geçer; ama karanlıktan sonra aydınlık vardır, bunu bildiğimiz halde sabredemeyiz. anne karnındaki bir embriyodan daha güçsüz, daha zayıfızdır o zaman biz; çünkü o dokuz ay sabreder, bizse...

mutluluk...

çok uzaklarda bıraktığın birinin sesini duymaktır. belki çok özlersin; ama elbet bitecektir. biteceğini bilmektir mutluluk.

mutluluk...

anlatmakla bitmeyecek kadar çoktur bu dünyada. eğer mutlu değilsek, mutlu olmak istemiyoruz demektir bu; çünkü bilmek istemiyoruzdur mutluluğun nerede olduğunu. mutluluk her yerdedir: güzel bir çiçekte,bir kar tanesinde ya da yağmur damlasında, bir fincan kahvede, lezzetli bir yemekte, bir resimde,bir çocukta,bir müzikte... mutlaka bulursun, yeter ki mutlu olmak iste.

mutluluk...

hayattır.
hayat mutluluktur.
sabret.