kış

güzel bir tatil sabahı.
kalktınız yataktan, pencereye yöneldiniz. dışarının manzarası hiç de iç açıcı değil. kapalı bir hava, ıslak sokaklar, montlarını giymiş insanlar, kendi halinde akıp giden tek tük arabalar. insanlardan birinin yüzüne baktığınızda anlarsınız havanın ne kadar soğuk olduğunu. öyle ki mumya gibiler: ayakta koca bir bot, üstte kalın bir mont, atkı, bere ve eldivenler. öyle sarınmışlar ki kafalarını çeviremiyorlar, vücutları kafalarıyla birlikte dönüyor.
belki onlar kadar olmasa da siz de alıyorsunuz giyeceklerinizi, doğru bakkala. sıcak bir ekmek ve günün gazetesiyle birlikte eve döndüğünüzde ocağa koyduğunuz çay suyu kaynamış bile. hemen güzel bir kahvaltı sofrası kuruyorsunuz, hem de pencerenin kenarına. karşınızda televizyon, sıcacık odanızda kahvaltı yapıyorsunuz dışarıdakilere nispet yaparcasına. kahvaltıdan sonra elinizda gazete, yanınızda sıcak çay,kuruluyorsunuz her zamanki köşenize. başlasın gazete keyfi.
o da mı bitti; olsun yapacak o kadar çok şey var ki. sarıp sarmalanıyorsunuz siz de mumya gibi, kendinizi sokağa atıyorsunuz. soğuk mu var;" a, öyle mi? farkında bile değilim!" dercesine yürüyorsunuz kaldırımlarda. belki sıcak bir kafede buluyorsunuz kendinizi hoş bir sohbet eşliğinde. artık bilmem, Kızılay'a mı bakıyor oturduğunuz yer, boğaza mı...manzara da güzel, sohbet de güzel; mekanda sıcak, kahveleriniz de. daha ne olsun?
ya da sinemada güzel bir film izlenmeyi bekliyordur. belki güzel bir tiyatro oyunu içinizi ısıtacak. belki bir sergi ya da bir konser.
her türlü olumsuzluğa rağmen kışı yaşamak da güzelmiş, öyle değil mi? bizi kapalı mekanlara tıksa da sıcak bir kahve keyfi gibisi var mıdır bu dünyada? hele bir de dışarıda kar yağıyorsa...