bitmek bilmeyen yaz havasının ardından dün şehirde sonbaharın ilk belirtileri ortaya çıkarken, akşam saatlerinde yağmurun da başlamasıyla her şey rayına oturdu. pencere açık arkadaşımın odasında onunla muhabbet ederken yağmurun şıpırtılarını duydum ve çok mutlu oldum.
Kasım ayı gelmek üzere ve en sevdiğim aylardan birisi de odur. bu ayda yalnızlık duygusunu yaşamayı ve onun tatlı yanlarını hissetmeyi çok seviyorum. şehri bir hüzün kaplarken, düşen damlalarla sanki her şey senin yalnızlığına ağlarken ve sararıp düşen yapraklarla ayrılık ve onun getirdiği yalnızlık duygusu daha bir belirginleşirken; yalnızlığı yaşamak, o duygu selinde yalnız yürümek büyük bir keyif. soğuk bir rüzgarın esmesiyle bir hışım dökülen yaprakların akla getirdiği ayrılık duygusu ve o manzara çoşkun ruhumu dindiren en güzel yollardan birisi benim için.
şimdi her şey yavaş yavaş gidecek, sonra beyaz bir örtü kaplayacak her yeri,sanki bu elim hali örtmek örtbas etmek istercesine. ama yine bahar gelecek ve her şey eskisinden daha güzel bir şekilde ve taptaze geri dönecek bize.
şimdi biraz özlemek zamanı.
2 yorum:
kavaklıkta sonbahar çok renkli manzara müthiş. birde yaprakları süpürmeseler
aynen öyle,ben en çok kızılay kan merkezi tarafını seviyorum çünkü sakin oluyor:)
Yorum Gönder